quinta-feira, 31 de janeiro de 2008

Vorming van het Christendom

door Allard van der Weide
November


Dit wordt wellicht de meest cruciale pagina van deze hele website, namelijk de ontstaansgeschiedenis van de basisvorm van het christelijk geloof zoals wij dit nu kennen. Vele christenen zullen moeten erkennen niet te weten hoe de huidige vorm van het christendom is ontstaan. Terwijl dit wezenlijk is om te doorgronden waar het christelijk geloof op is gebaseerd. Velen ook zijn de mening toegedaan dat geloof en politiek elkaar niet mogen 'raken', terwijl de vorming van het christelijk geloof geheel en al een politiek spel was. Met als centraal middelpunt Keizer Constantijn, die net als de andere keizers voor en na hem geen beste reputatie had. Vijanden in welke vorm dan ook konden rekenen op een onthaal in de arena (om door leeuwen te worden verscheurd) of andere barbaarse vormen van marteling of executie. Deze Keizer die zelfs zijn eigen vrouw en zoon vermoorde zag in al die kleine vormen van christendom (arianisme, gnostiek, marcionieten en ebionieten, met elk hun eigen ideeën en inzichten) een potentieel gevaar voor zijn macht en gezag.

Een van de belangrijkste spelers in deze operatie was een figuur die Eusebius heette. Aan het begin van de 4e eeuw stelde hij uit leugens en verzinsels, en door een beroep te doen op zijn eigen fantasie de enige geschiedenis van het vroege christendom samen die ook vandaag de dag nog bestaat. Alle geschiedenissen die daarna werden geschreven, waren gedwongen zich te baseren op de twijfelachtige beweringen van Eusebius, omdat er verder nauwelijks informatie aanwezig was. Iedereen die er een andere opvatting op na hield werd als een ketter gebrandmerkt en weggevaagd. Op die manier zijn onwaarheden die in de vierde eeuw bijeen werden gebracht als feiten aan ons doorgegeven.

Eusebius werd aangesteld door de Romeinse keizer Constantijn, die het christendom tot staatsgodsdienst van het rijk maakte en het christendom van de letterknechten de macht gaf die het nodig had om het heidendom en de gnostiek met wortel en tak uit te roeien. Constantijn wilde ' één God, één religie' om er zijn vordering van ' één rijk, één keizer' mee te verstevigen. Hij zag erop toe dat de geloofsbelijdenis van Nicea in het leven werd geroepen, die tot op de huidige dag in kerken wordt herhaald, en de christenen die weigerden deze belijdenis te onderschrijven werden uit het rijk verbannen of werd anderszins het zwijgen opgelegd.

Het concilie van Nicea wordt door velen als onafhankelijk integer en objectief gezien, terwijl ze dit niet was, de vele besluitvormen van dit concilie laten duidelijk zien dat de druk van Constantijn een zware was. Er stond een peloton soldaten buiten het concilie op wacht.

De afbeelding “http://www.godenkinderen.com/constantijn2.jpg” kan niet worden weergegeven, omdat hij fouten bevat.


De 'christelijke' keizer keerde toen van Nicea terug naar huis, waar hij zijn vrouw door verstikking om het leven liet brengen en zijn zoon liet vermoorden. Hij zag er doelbewust van af zich te laten dopen tot hij op zijn sterfbed lag, zodat hij toch door kon gaan met zijn gruweldaden omdat zijn zonden hem toch zouden worden vergeven en hij kon rekenen op een plaats in de hemel door zich op het laatste moment te laten dopen. Hoewel hij zijn 'mannetjesmaker' Eusebius een passende levensbeschrijving liet samenstellen waarin hij als plichtsgetrouw en gehoorzaam werd afgeschilderd, was hij in werkelijkheid een monster, net als vele Romeinse keizers die hem voorgingen. Is het dan werkelijk zo verassend dat een 'geschiedenis' van de oorsprongen van het christendom, die werd opgesteld door een employé van een Romeinse tiran, slechts een verzameling leugens blijkt te zijn. De geschiedenis wordt inderdaad geschreven door overwinnaars. Het voortbrengen van een geschikte geschiedenis heeft altijd deel uitgemaakt van het arsenaal van de politieke manipulatie. Keizer Constantijn heeft dit aangegrepen om zijn macht te verstevigen door een algemene kerk te promoten

Zo is het christelijk geloof gebaseerd op de 'meningen' en 'inzichten' van deze keizer, en valt mijns inziens moeilijk meer serieus te nemen.

Alhoewel anderen (ik heb o.a. een boekverslag gelezen van Ds Fahner) van mening zijn dat deze man gezien moet worden als de grondlegger van de kerk, welke alle andere vormen van ketterse religie zoals gnostiek (nota bene!) heeft uitgebannen, en zich sterk heeft gemaakt om er een kerk van te maken. Komt weer neer op het feit dat er één geschiedenis is, en dus maar één waarheid, maar ieder heeft zijn eigen interpretatie van deze waarheid, ik denk dat deze door keizer Constantijn aangestelde man, verre van objectief was, en zich heeft laten leiden door zijn broodheer (wiens brood men eet, diens woord men spreekt).

Zelf heb ik de geloofsbelijdenis van Nicea altijd heel mooi gevonden; "God uit God, Licht uit licht", etc In zekere zin mysterieus zelfs, maar ik durf te wedden dat geen enkel christen weet over de reden van het ontstaan van deze geloofsbelijdenis. Maar nu ik de diepere achtergronden weet, slaat de angst mij om het hart, dit is manipulatie in optima forma. Ik zou haast zeggen; "te paard, we zijn bedrogen". Predikanten, voorgangers, roergangers, stop met het vertellen van die leugens. Ja u liegt, en nog erger u liegt niet in onwetendheid, als zelfs ik, een redelijk nuchter maar soms tikkeltje naïef en goedgelovig mens al zie dat dit niet kan, dat het christelijk geloof niet klopt, weet u het toch zeker helemaal...... Wat ik helemaal schandalig vindt is dat ze het 'eeuwig leven' 'verkopen' alsof het een pond suiker is, en mensen die gaan sterven iets wijs maken, iets voorhouden, en dat ze mensen kunnen geruststellen 'uw zonden zijn vergeven' terwijl er niemand is die ze kan vergeven, alleen zelf kun je klaar komen met je eigen fouten (ik noem ze geeneens zonden), eroverheen stappen en de draad weer op pakken, en al doende creëer je je eigen hemel en je eigen hel.

Nog een pagina? kijk op de waarheid over de drie-eenheid




Quod erat demonstrandum

(je bent je eigen God)





Source: http://www.godenkinderen.com

Sem comentários: