Sommige gemeenten hebben een slimme manier bedacht om snel van hun bijstandtrekkers af te komen. Dat gaat aldus. Je huurt een bedrijf in dat jouw bijstandtrekkers een jaarcontract geeft. In ruil daarvoor geef je dat bedrijf een flinke zak geld. Dat bedrijf huurt ergens een bedrijfsruimte en laat daar het nieuwe personeel min of meer zinloos werk doen om het werkervaring te geven.
Het bedrijf heeft daarnaast de opdracht ‘het personeel’ naar een andere functie te begeleiden bij een echt bedrijf. Hoe sneller dat gaat, hoe meer geld dat bedrijf overhoudt aan die zak geld van de gemeente.
Het mooie van deze constructie is het volgende: zodra de bijstandtrekker een arbeidscontract heeft gekregen, verdwijnt hij uit de werkloosheidsstatistieken. In het ergste geval wordt hij een jaar betaald door het bedrijf, waarna zijn contract niet wordt verlengd. Maar dan keert hij nog steeds niet terug in de bijstand, want inmiddels heeft hij ‘gewerkt’ en dus WW-rechten opgebouwd: hij wordt dus een probleem van het UWV en niet de gemeente.
Op deze manier komt de sociale dienst dus makkelijk af van de bijstandstrekker of draaideurwerkloze. Politici en ambtenaren kunnen zo goede sier maken met hun sociale beleid. “Kijk ons weer een goed bezig zijn”, zullen ze zeggen tegen de kiezer. In feite gooien ze de bijstandtrekker over een zeer dure schutting in andermans tuin.
Een mooi voorbeeld daarvan is de gemeente Waddinxveen. PvdA-wethouder Dirk Lont schrijft op zijn weblog:
“Een paar maanden geleden hebben we met een nieuwe Waddinxveens bedrijf (Mister Do) een contract gesloten. Per september zijn tien mensen uit de uitkering onmiddellijk aan het werk gegaan in een bedrijf waarin men in diverse functies wordt begeleid en getraind en kan doorstromen naar een ander bedrijf. Ik heb tien trotse medewerkers gefeliciteerd, die een enorme kans krijgen om een vak te leren, zelfstandig te worden en een inkomen te verdienen. Ik ben tevreden over deze rode draden in ons beleid, waarin zelfstandigheid en deelname aan de samenleving centraal staan.”
Wat PvdA-wethouder Lont niet vermeldt, is wat hij Mister Do daarvoor betaalt. Ca. € 28.000 per bijstandtrekker (…). Lont betaalt dus een modaal jaarsalaris aan Mister Do, dat in ruil daarvoor de sociale dienst afhelpt van een bijstandtrekker, die vervolgens zelf het minimumloon ontvangt.
Voor veel minder dan dat bedrag had Lont ook de zwartwerkers kunnen laten ontmaskeren, de ongeschoolden naar school kunnen sturen of de luien simpelweg een trap onder hun reet kunnen geven. Op deze manier had hij waarschijnlijk zelfs meer geld kunnen besparen dan hij nu heeft uitgegeven. En anders zijn er vast wel reguliere ondernemers die met een beetje minder subsidie mensen een echte baan kunnen geven; en da’s dan jammer voor de Polen…
En zo wordt de belastingbetaler weer in het ootje genomen door domme politici en lepe ambtenaren.
Source: http://www.hetvrijevolk.com
Sem comentários:
Enviar um comentário